In 1976 Viv Anderson signs for Stylo Matchmakers. Later in 1978 Viv becomes the first black football player to represent England in a full international. Viv Anderson spent a year as a schoolboy with Manchester United before being released. He returned to Nottingham where at school he sat and passed three CSEs. He then worked for three weeks as a silkscreen printer that he described as “a glorified tea boy really. I’d get the tea, and get the sandwiches at lunchtime. I was just a dogsbody.” Viv Anderson had broken into the Nottingham Forest team during 1974 and became a regular after the arrival of Brian Clough as manager of the East Midlands club, then in the Second Division, in January 1975. He was part of the side that won promotion to the First Division in 1977, winning the title, along with the League Cup, a year later. Viv Anderson was one of the first black players to represent top English clubs at the time, and regularly suffered racial abuse from fans of rival teams. He was regularly pelted with bananas and targeted with racist chants.
When Anderson received the call-up for England in November 1978, for a friendly against Czechoslovakia, coach Ron Greenwood was insistent that no political issue was at stake, despite the ever-rising number of young black stars in the game, born and raised in England. There was no doubt that Anderson was playing outstandingly in a form team that season and got his call-up entirely on merit. A gangly, awkward figure, he was a much-admired tackler and was also quick going forward and occasionally scored vital goals. Vindication for his selection on merit was further supplied when Anderson was part of the Forest team that retained the League Cup and then clinched the European Cup in 1979 with victory over Malmö.
All that said, Anderson found himself frequently up against equally competent right-backs when it came to getting regular international recognition. Liverpool‘s much-decorated Phil Neal was the first-choice right-back as the late 1970s became the 1980s, while Leeds United captain Trevor Cherry was also regularly called up. Anderson had to be patient prior to winning his second cap in a friendly against Sweden in June 1979. His third appearance was his first competitive international as England defeated Bulgaria 2–0 at Wembley in a qualifier for the 1980 European Championships.
Arsenal
Anderson sonunda Nisan 1984'te onuncu olduktan neredeyse iki yıl sonra 11. Aynı yıl 250.000 £ karşılığında Arsenal'e taşınarak kariyerini canlandırmayı hedefledi. Bu, Anderson'ın uluslararası konumunu yeniden canlandırmasına yardımcı oldu ve 1984'ten 1985'e kadar meksika'daki 1986 Dünya Kupası'nın dört eleme maçı da dahil olmak üzere art arda altı caps kazandı; ilkinde iki uluslararası golünün ilkini Türkiye'yi 8-0 yendikleri maçta attı. Sonra Robson, Anderson'ın kendisini tekrar gasp edilmiş bulması kadar etkileyici olan genç Everton sağ beki Gary Stevens'a bir çıkış yaptı. Robson seçim politikasını böldü, ancak stevens, İngiltere Meksika'daki elemelerini tamamlarken Anderson'dan biraz daha fazla yer aldı ve her ikisi de finaller için kadroda olmasına rağmen, Anderson'ın tekrar yedek olarak gittiği açıktı.
Anderson, 1986'nın sonunda İngiltere'nin Almanya'daki 1988 Avrupa Şampiyonası'na katılma arayışına başlamasıyla üç kupa kazandı. Yugoslavya ile oynanan elemelerden birinde Anderson ikinci ve son uluslararası golünü attı.
1987'de Arsenal'in Lig Kupası finalinde Liverpool'u 2-1 mağlup ettiği yedi yıl sonra ilk kez kulüp başarısı elde etti.
Manchester United
Aynı yılın sonlarında, mahkemede 250.000 £ 'luk bir anlaşma kabul etti ve Alex Ferguson'un Manchester United'ın teknik direktörlüğünü devralmasından bu yana ilk imzası oldu.
Bu arada Stevens, İngiltere'nin Avrupa Şampiyonası'na katılmaya hak kazanması ve Anderson'ın Kolombiya'ya karşı oynanan Rous Cup maçında 30. Üç grup maçını da kaybettiler ve Stevens eleştirilere maruz kaldı, ancak yerini korudu. Anderson üçüncü kez sahada bir dakika bile almadan büyük bir uluslararası yarışmaya gitti. Robson, Stevens için rekabet için oyun yelpazesinin daha genç ucuna bakmaya başladı ve Anderson'ın uluslararası kariyeri sona erdi.
Old Trafford Anderson'da Alex Ferguson'un 1967'de kulüpte başlayan bekleyişi sona erdirmek için şampiyonluk kazanan bir taraf yaratmaya çalışırken yeniden yapılanma planlarının önemli bir parçasıydı. Ron Atkinson'ın 5 Kasım'daki işine mal olan 1986-87 sezonuna kötü bir başlangıç yapan Ferguson, united'ı kampanyanın son altı ayında 22 First Division kulübünün 21'inden 11'ine kadar yönlendirmişti. Anderson, United'ın 1987-88'de ligi ikinci sırada bitirmesine rağmen, tüm sezon boyunca sadece iki yenilginin yanı sıra 40 maçlık mücadeleye 29 maçlık yenilmezlik başlangıcıyla dokuz puan farkla şampiyon olan Liverpool'u elden geçirmek gibi görünmedi.
Anderson, 1988-89'da ilk tercihi olan sağ bek olarak kaldı, ancak United sezona yavaş bir başlangıç yaptı ve yeni yılda formlarındaki yükselişe rağmen, Şubat ortasında üçüncü sıraya yükseldiler, sezonun kasvetli bir son çeyreği onları 11. 1989-90'da ligi 13. sırada bitirmesine rağmen United FA Cup'ı kazandı ancak Anderson finalin kadrosunda yer almadı. O sezon tüm müsabakalarda 21 maç yönetmişti, ancak Alex Ferguson ilk maç için sağ bek olarak Paul İnce'yi (Crystal Palace ile 3-3 berabere kaldı) ve beş gün sonra tekrarını seçmişti ve bu maç 1-0'lık galibiyetle sona ermişti.
Anderson'ın 1990-91 sezonunda yerini geri kazanma umutları, Ferguson'un Oldham Athletic'e ilk tercih sağ bek olarak kendini hızla kuran Denis Irwin için 625.000 £ ödemesiyle yıkıldı ve İnce merkez orta sahaya geri döndü. Kulüp için sadece üç maç daha oynadı ve 10 Ekim 1990'da Halifax Town'a karşı oynanan İngiltere Lig Kupası ikinci tur ikinci ayağında son maçında 5-2'lik toplu galibiyete 2-1'lik galibiyetle ilk gollerini attı.
Sheffield Çarşamba
Anderson joined Sheffield Wednesday on a free transfer in January 1991, helping them to promotion from the Second Division, although he missed the League Cup final triumph over Manchester United as he had played for his old club earlier in the competition. Despite originally being thought of as a short-term signing, Anderson established himself in the Wednesday first team and captained the side on many occasions. He played an active part in the Owls team that finished third in the 1991–92 First Division and seventh in the first season of the Premier League. He also helped Wednesday reach the FA Cup and League Cup final in 1993, but they were on the losing side to Arsenal in both finals.
Barnsley
Anderson'ın sahadaki tarzı onu yönetim için bariz bir seçim yaptı ve Haziran 1993'te Mel Machin'in ayrılmasının ardından Barnsley'nin oyuncu-menajeri olarak atanmak üzere Hillsborough'dan ayrıldı. Ancak Oakwell'deki ilk sezonu, Barnsley'nin İkinci Lig'e düşmekten kıl payı kurtulması nedeniyle bir hayal kırıklığı oldu.
Middlesbrough
1993-94'ün sonunda Viv Anderson, eski Old Trafford takım arkadaşı Bryan Robson yönetiminde Middlesbrough'nun yardımcı antrenörü olmak için sadece bir yıl sonra Barnsley'den ayrıldı.
1994'te futboldan emekli olmasına rağmen, Viv Anderson resmi olarak oyuncu olarak kaydedildi ve Middlesbrough'daki sakatlık krizinin ardından 1994-95'te Premier League'e Division One şampiyonu olarak yükseldiklerinde kulüp için iki maça çıktı. Terfi aldıktan sonra sonunda oyun botlarını astı.
Anderson, Robson'ın 1996-97'de her iki iç kupa finaline de ulaşan (her ikisini de kaybettikleri) bir tarafı toplamasına yardımcı oldu, ancak birçok oyuncunun hastalık veya sakatlık nedeniyle oynayamaması nedeniyle Aralık fikstürünü geç erteledikleri için üç puanlık bir kesinti nedeniyle küme düştüler. Ancak Boro ilk denemede terfi aldı ve bir kez daha Lig Kupası ikincisi oldu. Robson ve Anderson, Haziran 2001'de Terry Venables'ın küme düşmeyle karşı karşıya olduğu kulüple birlikte Middlesbrough'dan ayrıldılar. Final tablosunda dokuzunculuktan daha yüksek bir şey başaramamış olmasına rağmen, ikili Boro'yu Premier League'de kurmayı başarmıştı.
